Υπάρχει φορά στη ζωή σας που νιώσατε πολύ λυπημένος και δεν μπορούσατε να καταλάβετε ή τουλάχιστον να παραδεχθείτε τον λόγο; Δεν είναι γελοίο ενώ εμείς είμαστε υπεύθυνοι των συναισθημάτων μας να υπάρχουν άνθρωποι ή καταστάσεις, που μπορούν πολύ εύκολα να μας κάνουν να χαμογελάσουμε, να σκεφτούμε, να στεναχωρηθούμε ακόμη και να απηυδήσουμε; Είναι τραγικό να προσπαθείς να κρατήσεις ισορροπίες και σε ένα λεπτό μονάχα να γυρίζει η γη ανάποδα. Είναι τραγικό να προσπαθείς (και να τα καταφέρνεις) να μην επηρεάζεσαι από ότι συμβαίνει γύρω σου αλλά χωρίς να το περιμένεις να αλλάζει η διάθεσή σου, από μία κουβέντα που ειπώθηκε ή καμιά φορά που .. δεν ειπώθηκε; Υπάρχει λύση άραγε; Τι δυνατότητες έχει ο ανθρώπινος νους για να κρατηθεί σε ισορροπία και να μην ξεσπάει ο άνθρωπος; Από τι υλικό είναι αυτή η κλωστή που κρατάει το μυαλό στην λειτουργικότητα από την τρέλα. Φταίει πάντα ο φονιάς; Μπορεί να φταίει μόνο ο ένας; Υπάρχει καμία περίπτωση; Ο γόρδιος δεσμός κόπηκε με σπαθί, έτσι λένε, όντως πονάει το .. σπαθί αλλά είναι λύση στρατηγικής για τον Μεγάλο Αλέκο, μήπως είναι ο καλύτερος τρόπος; Αν υπάρχουν όμορφα συναισθήματα μήπως και το σπαθί δεν θα κάνει τίποτα; Αναπάντητα ερωτήματα λίγο πριν την παράδοση του επόμενου κεφαλαίου στο απογευματινό τμήμα. . . και εγώ τώρα θα μπω να διδάξω;
Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου